Nokta
Arkadaş!
Esbab ve vesaiti insan kucağına alıp yapışırsa, zillet ve hakarete sebeb olur.
Meselâ: Kelb, bütün hayvanlar içerisinde birkaç sıfat-ı hasene ile muttasıftır ve o sıfatlar ile iştihar etmiştir.
Hattâ sadakat ve vefadarlığı darb-ı mesel olmuştur.
Bu güzel ahlâkına binaen, insanlar arasında kendisine mübarek bir hayvan nazarıyla bakılmağa lâyık iken, maalesef insanlar arasında mübarekiyet değil necisü'l-ayn addedilmiştir.
Tavuk, inek, kedi gibi sair hayvanlarda, insanların onlara yaptıkları ihsanlara karşı şükran hissi olmadığı halde, insanlarca aziz ve mübarek addedilmektedirler.
Bunun esbabı ise, kelbde hırs marazı fazla olduğundan esbab-ı zahiriyeye öyle bir derece ihtimam ile yapışır ki, Mün'im-i Hakikî'den bütün bütün gafletine sebeb olur.
Binaenaleyh vasıtayı müessir bilerek Müessir-i Hakikî'den yaptığı gaflete ceza olarak necis hükmünü almıştır ki tahir olsun.
Çünki hükümler, hadler günahları afveder.
Ve beyne'n-nâs tahkir darbesini, gaflete keffaret olarak yemiştir. Öteki hayvanlar ise, vesaiti bilmiyorlar ve esbaba o kadar kıymet vermiyorlar.
Meselâ: Kedi seni sever, tazarru' eder, senden ihsanı alıncaya kadar.
İhsanı aldıktan sonra öyle bir tavır alır ki, sanki aranızda muarefe yokmuş ve kendilerinde sana karşı şükran hissi de yoktur.
Ancak Mün'im-i Hakikî'ye şükran hisleri vardır.
Çünki fıtratları Sâni'i bilir ve lisan-ı halleriyle ibadetini yaparlar.
Şuur olsun olmasın...
Evet kedinin "mır-mır"ları "Yâ Rahîm!
Yâ Rahîm!
Yâ Rahîm"dir.
Mesnevi-i Nuriye - 71
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder