KUSURUNU GÖRMEMEK
Şeytanın mühim bir desisesi (tuazağı aldatması),insana kusurunu itiraf ettirmemektir.Tâ ki istiğfar ve istiaze(şeytandan Allah'a sığınma) yolunu kapasın.Hem nefsi insaniyenin enaniyetini tahrik edip,tâ ki nefis kendini avkat gibi müdafaa etsin,âdeta taksirattan takdis etsin.
Evet şeytanı dinleyen bir nefis,kusurunu görmek istemez;görse de,yüz tevil ile tevil ettirir.(Tarafgirlikle bakan hiçbir kusuru görmez) sırrıyla,nefsine nazarı rıza ile baktığı için aybını görmez.Aybını görmediği için itiraf etmez,istiğfar etmez,istiaze etmez,şeytana maskara olur.Hazreti Yusuf A.S. gibi bir peygamber-i âlişan;Ben nefsimi temize çıkarmam;çünkü nefis daima kötülüğe sevkeder,ancak Rabbim rahmet ederse,o başka.(Yusuf suresi:53) dediği halde ,nasıl nefse itimat edilebilir.
Nefsini ittiham eden,kusurunu görür.Kusurunu itiraf eden istiğfar eder.İstiğfar eden,istiaze eder.İstiaze eden, şeytanın şerrinden kurtulur.Kusurunu görmemek,o kusurdan daha büyük bir kusurdur.Ve kusurunu itiraf etmemesi büyük bir noksanlıktır.Ve kusurunu görse o kusur kusurluktan çıkar.İtiraf etse, affa müstahak olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder