Ruhun özel elbisesi
Ruhun ruh olabilmesi için fonksiyon göstereceği bir harici vücut, şuur ve hayata sahip olması lazım. Yani ruh yazılımın çalışacağı bir sahanın mevcut olması gerekiyor. İşte bu nedenle ruh ancak akıl ve şuur sahibi olarak bir vücutta çalışır. Bu şartlar yok ise ruh, ruh olmaktan çıkar ve bir kanun şeklinde kalır. O zaman da ruh olarak adlandırılamaz.
İşte bu nedenle vefat esnasında şu içinde bulunduğumuz vücuttan ayrıldığı zaman asli yapısı olan, kendine has vücut yapısında işlev göremeye devam eder.
Şöyle ki:
Gayet kat’î bir hads ile, belki müşahede ile sabittir ki, ceset ruhla kaimdir. Öyle ise, ruh onunla kaim değildir. Belki ruh binefsihî kaim ve hâkim olduğundan, ceset istediği gibi dağılıp toplansın, ruhun istiklâliyetine halel vermez.
Belki ceset ruhun hanesi ve yuvasıdır, libası değil. Belki ruhun libası, bir derece sabit ve letafetçe ruha münasip bir gılâf-ı lâtifi ve bir beden-i misalîsi vardır. Öyle ise, mevt hengâmında bütün bütün çıplak olmaz; yuvasından çıkar, beden-i misalîsini giyer.(29. Söz)
Bu hakikate ruhun elbisesi ismi verilmiş. Bir ölçüde misali bir beden. İşte ruhun berzah aleminde yaşayacağı vücudu bu. Çünkü ruh daima çıplak kalamaz. O zaman bir ölçüde çalışma sahası kalmadığı için ruh da olmaz. Halbuki ruh, şu içinde yaşadığımız harici vücut ile ömrünün sonuna kadar biriktirdiği özellikleri kendi üzerine yazılarak berzahta o vücudu ile yaşamaya devam edecek. Ne zaman ki ahirette asıl vücuduna kavuşacak, işte o zaman nihai şekli ile ebediyet kazanacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder