İşte mürşidin ruhu ve kalbi bir âyinedir.
Cenab-ı Hak'tan gelen feyze ma'kes olur, müridine aksedilmesine de vesile olur.
Vesilelikten fazla feyiz noktasında makam verilmemek lâzımdır.
Hattâ bazı olur ki, masdar telakki edilen bir üstad, ne mazhardır, ne de masdardır.
Belki müridinin safvet-i ihlasıyla ve kuvvet-i irtibatıyla ve ona hasr-ı nazar ile o mürid başka yolda aldığı füyuzatı, üstadının mir'at-ı ruhundan gelmiş görüyor.
Nasılki bazı adam, manyetizma vasıtasıyla bir cama dikkat ede ede âlem-i misale karşı hayalinde bir pencere açılır.
O âyinede çok garaibi müşahede eder.
Halbuki âyinede değil, belki âyineye olan dikkat-i nazar vasıtasıyla âyinenin haricinde hayaline bir pencere açılmış görüyor.
Onun içindir ki, bazan nâkıs bir şeyhin hâlis müridi, şeyhinden daha ziyade kâmil olabilir ve döner şeyhini irşad eder ve şeyhinin şeyhi olur.
Mesnevi-i Nuriye - 175
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder