DEĞER Mİ ?

 Geçici fani dünya için niza etmek değer mi ?

Sanki ebedi dünyada kalacakmış gibi eş dostu kırmak hısım akrabayla münakaşa etmek,ana baba kardeşlerle küsecek dargınlaşacak hale gelmek değer mi? Nefsimizin ve şeytanın sesini dinlersek değer, aklın ve vicdanın sesini dinlersek değmez.Niçin değmez? Çünkü herşey fani, ölüm ani. Bir bakarsın aniden bir bela bir musibet bir hastalık bir felaket ile sarsılır belki de sonumuz olabilir.İnsanların olmadığı eş ve dostların bulunmadığı bir dünya tüm bizim olsa neye yarar ki? Aldanmakta fayda yok, deni dünya denen aldatıcı dünya hayatı bizi hem bu dünyada hem ahırette perişan eder."Dünya bir meta değil ki  bir niza değsin" demiştik. Gerçekten öyle değil mi?Bu koca dünya niza ve kavga edecek bir metağ değilse dünyanın küçücük meseleleri için kırıp üzmeye, darılıp küsmeye değer mi? Emanetçi olduğumuzu unutup benim malım benim mülküm demeye kalkışırız halbu ki malda mülk de bir başkasının. "Mal sahibi, mülk sahibi, hani bunun ilk sahibi? Mal da yalan mülkte yalan var birazda sen oyalan."Mal da mülk de Allah'ın bizler emanetçiyiz.Çocuklarımızı bu kavgaya dahil etmeye ne hakkımız var.Meselelerimizi konuşarak problemlerimizi bir araya gelerek halletmek dururken niçin kavga döğüş hakaret küfür yolunu seçiyoruz? Sonunda pişman olacağımız söz ve hareketleri bir anlık öfke ile neden yapıyoruz? Biz akımızı kullanmamız gerekirken niçin his ve duygularımızın esirı olarak nefis ve şeytana fırsat veriyoruz?

Akıllı insan aklını kullanır daha akıllı insan başkasının aklından istifade etmek için birilerine danışır oturur düşünür salim kafayla kızmadan darılmadan öfke hırsa kapılmadan sakin sakin konuşarak mesele ve problemlerini halledebilir.

Zira akılla halledilemeyecek hiç bir problem yoktur.Yeter ki konuşabilelim .

Onun için nass-ı hadîs ile: "Üç günden fazla mü'min mü'mine küsüp kat'-ı mükâleme etmeyecek."

Bütün bunları düşününce, geçici dünya hayatı küsmeye, kırılıp darılmaya ,hem kendimizi hem başkasını huzursuz etmeye değer mi?

Rafet Özcan