GÖÇER GİDER İNSANOĞLU

Bu dünyadan ahırete,

Göçer gider insanoğlu.

Özlediği dostlarına,

Vasıl olur insanoğlu.

Bir virüse olur esir ,

Bilinmeyen gizli bir sır.

İlaç bile etmez tesir,

Güçsüz düşer İnsanoğlu.

Emelleri uzar gider,

Olaylar keyfini bozar,

Haramlara eder nazar,

Doyma bilmez insanoğlu.

İnsan,nimetlerle doğar,

Şeytanı yanından, kovar

Sıkıntılar,aklını boğar 

Islah olmaz, insanoğlu.

Ölümdür ömrünün sonu,

Toprak olur vücud teni.

Ecel şerbetin içeni,

Unutamaz insanoğlu.

Deprem olur, tufan olur 

Tüm felaket onu bulur.

Evi barkı harap olur,

İbret almaz insanoğlu

Rafet Özcan