İ'lem Eyyühel-Aziz!
Mahlukatın en zalimi insandır.
İnsan, kendi nefsine olan şiddet-i muhabbetten dolayı kendisine hizmeti ve menfaati olan şeyleri hem sever, hem kıymet verir.
Semeresinden istifade gördüğü şeylere abd ve köle olur.
Aksi halde ne sever ve ne kıymet verir.
Ve keza hayatın icadında ille-i gaiyenin yalnız hayat olduğunu bilir.
Cenab-ı Hakk'ın icad ettiği "hayy"larda hedef ittihaz ettiği binlerce hikmetlerinden haberi yok.
Acaba imkân ve ihtimalden hariç midir ki, âlemde görünen şu eşya-yı hârika daha garib, daha hârika ve daha mu'cize melekûtî, berzahî, misalî şeylere bazı numune ve bazı esaslar olmasın?
Mesnevi-i Nuriye - 189
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder