Ey insanlar!
Bana tam abd olan bir hemcinsinize, onun nübüvvetinin ismetine ve saltanatının tam adaletine medar olmak için, mülkümdeki muazzam mahlukatı ona musahhar edip konuşturuyorum ve cünudumdan ve hayvanatımdan çoğunu ona hizmetkâr veriyorum.
Öyle ise, herbirinize de madem gök ve yer ve dağlar hamlinden çekindiği bir emanet-i kübrayı tevdi etmişim, halife-i zemin olmak istidadını vermişim.
Şu mahlukatın da dizginleri kimin elinde ise, ona râm olmanız lâzımdır.
Tâ onun mülkündeki mahluklar da size râm olabilsin.
Ve onların dizginleri elinde olan zâtın namına elde edebilseniz ve istidadlarınıza lâyık makama çıksanız...
Madem hakikat böyledir.
Manasız bir eğlence hükmünde olan fonoğraf işlettirmek, güvercinlerle oynamak, mektub postacılığı yapmak, papağanları konuşturmaya bedel; en hoş, en yüksek, en ulvî bir eğlence-i masumaneye çalış ki, dağlar sana Davudvari birer muazzam fonoğraf olabilsin ve hava-i nesîminin dokunmasıyla eşcar ve nebatattan birer tel-i musikî gibi nağamat-ı zikriye kulağına gelsin ve dağ, binler dilleriyle tesbihat yapan bir acaibü'l-mahlukat mahiyetini göstersin ve ekser kuşlar, Hüdhüd-ü Süleymanî gibi birer munis arkadaş veya mutî' birer hizmetkâr suretini giysin.
Hem seni eğlendirsin, hem müstaid olduğun kemalâta da seni şevk ile sevk etsin.
Öteki lehviyat gibi, insaniyetin iktiza ettiği makamdan seni düşürtmesin.
Sözler - 260
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder