dua bir ibadettir.
Abd, kendi aczini ve fakrını dua ile ilân eder.
Zahirî maksadlar ise; o duanın ve o ibadet-i duaiyenin vakitleridir, hakikî faideleri değil.
İbadetin faidesi, âhirete bakar.
Dünyevî maksadlar hasıl olmazsa, "O dua kabul olmadı" denilmez.
Belki "Daha duanın vakti bitmedi" denilir.
Hem hiç mümkün müdür ki: Bütün ehl-i imanın, bütün zamanlarda, mütemadiyen kemal-i hulus ve iştiyak ve dua ile istedikleri saadet-i ebediye onlara verilmesin ve bütün kâinatın şehadetiyle hadsiz rahmeti bulunan o Kerim-i Mutlak, o Rahîm-i Mutlak; bütün onların o duasını kabul etmesin ve saadet-i ebediye vücud bulmasın?
Mektubat - 301
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder