Hem her insanın küçük bir dünyası, belki küçük bir cenneti dahi kendi hanesidir.
Eğer iman-ı âhiret o hanenin saadetinde hükmetmezse, o aile efradı, herbiri şefkat ve muhabbet ve alâkadarlığı derecesinde elîm endişeler ve azablar çeker.
O cenneti, cehenneme döner.
Veyahut muvakkat eğlenceler ve sefahetlerle aklını tenvim edip uyutur.
(Devekuşu gibi avcıyı görür, kaçamıyor, uçamıyor.
Başını kuma sokar, tâ görünmesin.) Başını gaflete sokar, tâ ölüm ve zeval ve firak onu görmesin.
Divanece, muvakkat, ibtal-i his nev'inden bir çare bulur.
Çünki mesela: Vâlide ruhunu feda ettiği evlâdını daima tehlikelere maruz gördükçe titrer.
Ve pederini ve kardeşini eksik olmayan belalardan kurtaramayan evlâdlar, daim bir keder, bir korkaklık hisseder.
Buna kıyasen, bu dağdağalı kararsız hayat-ı dünyeviyede o mes'ud zannedilen aile hayatı çok cihetlerle saadetini kaybeder ve kısacık bir hayattaki münasebet ve karabet dahi, hakikî sadakatı ve samimî ihlası ve garazsız bir hizmeti ve muhabbeti vermez.
Ahlâk o nisbette küçülür, belki sukut
Asa-yı Musa - 44
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder