İ'lem eyyühe'l-aziz!
İnsanın havf ve muhabbeti halka teveccüh ettiği takdirde, havf bir bela, bir elem olur.
Muhabbet bir musibet gibi olur.
Zira o korktuğun adam, ya sana merhamet etmez veya senin istirhamlarını işitmez.
Muhabbet ettiğin şahıs da ya seni tanımaz veya muhabbetine tenezzül etmez.
Binaenaleyh havfın ile muhabbetini dünya ve dünya insanlarından çevir.
Fâtır-ı Hakîm'e tevcih et ki havfın onun merhamet kucağına -çocuğun anne kucağına kaçtığı gibi- leziz bir tezellül olsun.
Muhabbetin de saadet-i ebediyeye vesile olsun.
Mesnevi[Y] - 217
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder