İ'lem Eyyühel-Aziz!
İnsandaki kusur sonsuz olduğu gibi, acz, fakr ve ihtiyacına da nihayet yoktur.
İnsana tevdi edilen açlık ile nimetlerin lezzetleri tebarüz ettiği gibi; insandaki kusur, kemalât-ı Sübhaniye derecelerine bir mirsaddır.
İnsandaki fakr, gına-i rahmetin derecelerine bir mikyastır.
İnsandaki acz, kudret ve kibriyasına bir mizandır.
İnsandaki tenevvü-ü hâcat, enva'-ı niam ve ihsanatına bir merdivendir.
Öyle ise fıtratından gaye ubudiyettir.
Ubudiyet ise, dergâh-ı izzetine kusurlarını "Estağfirullah" ve "Sübhanallah" ile ilân etmektir.
* * *
اِنَّ الْاَبْرَارَ لَف۪ى نَع۪يمٍ ٭ وَاِنَّ الْفُجَّارَ لَف۪ى جَح۪يمٍ
Mesnevi-i Nuriye - 222
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder