Şu inkılab-ı azîmin temel taşları sağlam gerek.
Şu meclis-i âlînin şahsiyet-i maneviyesi, sahib olduğu kuvvet cihetiyle mana-yı saltanatı deruhde etmiştir.
Eğer şeair-i İslâmiyeyi bizzât imtisal etmek ve ettirmekle mana-yı hilafeti dahi vekaleten deruhde etmezse, hayat için dört şeye muhtaç, fakat an'ane-i müstemirre ile günde lâekal beş defa dine muhtaç olan, şu fıtratı bozulmayan ve lehviyat-ı medeniye ile ihtiyacat-ı ruhiyesini unutmayan bu milletin hâcat-ı diniyesini Meclis tatmin etmezse; bilmecburiye mana-yı hilafeti, tamamen kabul ettiğiniz isme ve lafza verecek.
O manayı idame etmek için kuvveti dahi verecek.
Halbuki meclis elinde bulunmayan ve meclis tarîkıyla olmayan böyle bir kuvvet, inşikak-ı asâya sebebiyet verecektir.
İnşikak-ı asâ ise,
وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّٰهِ جَم۪يعًا
âyetine zıddır.
Zaman cemaat zamanıdır.
Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî daha metindir ve tenfiz-i ahkâm-ı şer'iyeye daha ziyade muktedirdir.
Halife-i şahsî, ancak ona istinad ile vezaifi deruhde edebilir.
Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî eğer müstakim olsa, ziyade parlak ve kâmil olur.
Eğer fena olsa, pek çok fena olur.
Ferdin, iyiliği de fenalığı da mahduddur.
Cemaatin ise gayr-ı mahduddur.
Harice karşı kazandığınız iyiliği, dâhildeki fenalıkla bozmayınız.
Bilirsiniz ki ebedî düşmanlarınız ve zıdlarınız ve hasımlarınız, İslâmın şeairini tahrib ediyorlar.
Öyle ise zarurî vazifeniz, şeairi ihya ve muhafaza etmektir.
Yoksa şuursuz olarak şuurlu düşmana yardımdır.
Şeairde tehavün, zaaf-ı milliyeti gösterir.
Zaaf ise düşmanı tevkif etmez, teşci' eder...
حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَك۪يلُ ٭ نِعْمَ الْمَوْلٰى وَنِعْمَ النَّص۪يرُ
Mesnevi-i Nuriye - 101
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder