Okuldan dönen çocuğun oyuncağı cep telefonu, tablet ve bilgisayar.
Aynı durum dünya genelinde de dile getirilmektedir. Free-Range Kids kitabının yazarı Lenore Skenazy ve sosyal psikolog Prof. Jonathan Haidt’in aylık olarak basılan Reason dergisi için beraberce kaleme aldıkları yazıda, günümüz ergenlerinin geçmiş dönemlerde yetişmiş nesillere göre ne kadar dirençsiz ve kırılgan yetiştirilmekte oldukları tartışılıyor:
“Okuldan dönen çocuklar artık ağaca çıkmıyor, mahallede koşturmuyor. 40 yaşın üzerindekiler, büyük ihtimalle çocukken okuldan sonra, hafta sonları, yaz tatillerinde bol bol boş zamanları olduğunu hatırlayacaktır. Yine büyük ihtimalle, şimdi sorsalar, ağaçlara nasıl tırmandığınızı, sokak lambaları yanana kadar bisikletten nasıl inmediğinizi anlatır dururdunuz.
Günümüz çocuklarıysa süt danası gibi yetiştiriliyor. ABD’deki çocukların sadece yüzde 13’ü okula yürüyerek gidiyor. Otobüsle gidenlerin çoğu, durakta yanlarında koruma gibi dikilen ebeveynleriyle birlikte bekliyor. Hatta bir süre önce bir eyalette, çocukların akşam otobüsten inmesini yasaklayan bir yasanın yürürlüğe girmesi gündemdeydi. Buna göre, durakta onları eve götürecek bir yetişkin beklemediği sürece, yedinci sınıfa kadar olan (12-13 yaş) çocukların otobüsten inmesi yasak olacaktı.
Yaz kampına giden çocuklar da artık –tuvalet dahil- nereye giderlerse gitsinler, yanlarına bir arkadaş almak durumundalar. Hatta bazı durumlarda iki arkadaş almaları gerekiyor; biri yaralanacak olursa, bir tanesi onunla beklemek, diğeri de gidip yardım getirmek için. Tuvalete gitmek, artık dağa tırmanmak gibi bir şey…
Okuldan dönen çocuklar artık eve giriyor veya mahallede koşturmuyor, organize ve gözetim altındaki etkinliklere hapsediliyorlar. 8-9 yaşındaki çocuklar için gezme ekipleri kurulmuş, yani ebeveynleri de arabada onlarla birlikte oturuyor. Veya özel ders alıyorlar. Veya müzik dersindeler. Bunların hiçbiri yoksa, odalarında internetteler. Ebeveynler çocuklarını sokağa, oynamaya gönderseler bile bu kolay olmuyor. Çoğunlukla, artık oynayacak çocuk da yok. (https://hthayat.haberturk.com/anne-baba/ebeveynlik/haber/1056333-asiri-korumaci-anne-baba-tutumunun-cocuga-etkisi)
Sonuç olarak suçlu biziz. Yani çocuklarımızı ve gençlerimizi hayatın akışına bırakarak ‘güçlenmesine’ engel olan ebeveynler. Haşa çocuklarımıza Cenab-ı Allah’tan daha çok merhamet etmeye çalıştık. Güya onlara hayatın zorluklarını yaşatmayacaktık. Cenab-ı Allah insanı hayat meydanında imtihan edip ‘taallümle tekemmül’ yani çalıştırıp olgunlaştırarak terbiye ederken biz engel olmaya çalıştık ve niyetimizin aksiyle tokatlandık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder