CENNET EHLİNİN EFENDİLERİ

 Resulullah Efendimiz (asm) buyurmuştur ki: “Biz Abdulmuttalibin çocukları, Cennet ehlinin efendileri yedi kişiyiz: Ben, Hamza, Ali, Cafer, Hasan, Hüseyin ve Mehdi.” 1 Hadiste yedi bahadırın ismi zikrediliyor. 

Bu zevatı sırayla tanıyalım:

1- RESULLAH (ASM)  

Kâinat kendisinden iftihar duydu, bütün peygamberlerin efendisidir. Kendi dininde, bütün peygamberlerin dini temsil ve ifade edilmiştir. Peygamberlik zincirinin son halkasıdır.

Mekke’nin zalim müşriklerine karşı tek başına İslâm’ı tebliğ etmiş, yirmi üç senede başa da çıkarmıştır. Getirdiği din bin yıldan beri bütün asırları aydınlatmıştır. Asrımızda dahi en hızlı yayılan din olma vasfına sahiptir.

2- HAZRET-İ HAMZA 

Peygamber Efendimiz’in (asm) amcasıdır. Mekke’de 570 yılında doğdu. Gözünün gördüğü hiçbir şeyden korkmazdı. Bi’setin 6. Yılında Müslüman olup Kureyşlilere meydan okudu. Bedir Savaşı’nda kahramanca savaştı.

Uhud Savaşı’nın nasıl yapılacağı konusunda Peygamber Efendimiz (asm) görüş sorunca, şehrin dışında meydan savaşı yapmayı istedi. Nihayet bu savaşta kahramanca savaşarak şehit oldu. İslâm tarihinde kendisine “seyyidüşşüheda”, yani şehitlerin efendisi dendi.

3- CAFER BİN EBÎ TALİP 

Mekke’de 590 yılında doğdu. Hazret-i Ali’nin (ra) büyük kardeşidir. Peygamberimize (asm) 25. sırada iman ettiği rivayet edilir. Eşi Esma ile birlikte Habeşistan’a hicret etti. Necaşi’nin Müslüman olmasına vesile oldu. Mute Savaşı’nda komutan oldu. Kahramanca savaşırken iki kolunu kaybetti ve nihayet şehit oldu.

Peygamber Efendimiz (asm) iki koluna karşılık Cennette iki kanat ihsan edildiğini müjdeleyince “Tayyar” olarak anıldı. İslâm tarihinde Cafer-i Tayyar olarak bilinir.

4- HAZRET-İ ALİ (RA)  

Küçüklüğünden itibaren Resulullah’ın (asm) terbiyesine girmiştir. Deha derecesinde zekâsını Resulullah Efendimiz’e (asm) tahsis etmiş, ilimde derinliğine erişilmez olmuştur. Peygamber Efendimiz (as), “Ben ilmin şehriyim. Ali kapısıdır.” buyurmuştur. Peygamber Efendimiz’in (asm) ilim noktasında pek çok esrarına vakıftır.

Peygamber Efendimiz’den (asm) sonra dört halife devrinde çok farklı siyasî ve sosyal çalkantılarda kendisi hep istikameti temsil etmiştir. Velâyetin şahıdır, Ehl-i Beytin imamıdır. Ahir zamanda gelecek Hazret-i Mehdî’nin kendi evlâdından olacağı müjdelenmiştir.