Bu dünyadan ahırete,
Göçer gider insanoğlu.
Özlediği dostlarına,
Vasıl olur insanoğlu.
Bir virüse olur esir ,
Bilinmeyen gizli bir sır.
İlaç bile etmez tesir,
Güçsüz düşer İnsanoğlu.
Emelleri uzar gider,
Olaylar keyfini bozar,
Haramlara eder nazar,
Doyma bilmez insanoğlu.
İnsan,nimetlerle doğar,
Şeytanı yanından, kovar
Sıkıntılar,aklını boğar
İbret almaz, insanoğlu.
Ölümdür ömrünün sonu,
Toprak olur vücud teni.
Ecel şerbetin içeni,
Unutamaz insanoğlu.
Rafet Özcan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder