وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّٰهِ جَم۪يعًا
âyetine zıddır.
Zaman cemaat zamanıdır.
Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî daha metindir ve tenfiz-i ahkâm-ı şer'iyeye daha ziyade muktedirdir.
Halife-i şahsî, ancak ona istinad ile vezaifi deruhde edebilir.
Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî eğer müstakim olsa, ziyade parlak ve kâmil olur.
Eğer fena olsa, pek çok fena olur.
Ferdin, iyiliği de fenalığı da mahduddur.
Cemaatin ise gayr-ı mahduddur.
Harice karşı kazandığınız iyiliği, dâhildeki fenalıkla bozmayınız.
Bilirsiniz ki ebedî düşmanlarınız ve zıdlarınız ve hasımlarınız, İslâmın şeairini tahrib ediyorlar.
Öyle ise zarurî vazifeniz, şeairi ihya ve muhafaza etmektir.
Yoksa şuursuz olarak şuurlu düşmana yardımdır.
Şeairde tehavün, zaaf-ı milliyeti gösterir.
Zaaf ise düşmanı tevkif etmez, teşci' eder...
حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَك۪يلُ ٭ نِعْمَ الْمَوْلٰى وَنِعْمَ النَّص۪يرُ
Mesnevi-i Nuriye - 102
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder