İ'lem Eyyühel-Aziz!
İnsanları fikren dalalete atan sebeblerden biri; ülfeti, ilim telakki etmeleridir.
Yani melufları olan şeyleri kendilerince malûm bilirler.
Hattâ ülfet dolayısıyla âdiyata teemmül edip ehemmiyet vermezler.
Halbuki ülfetlerinden dolayı malûm zannettikleri o âdi şeyler, birer hârika ve birer mu'cize-i kudret oldukları halde, ülfet saikasıyla onları teemmüle, dikkate almıyorlar; tâ onların fevkinde olan tecelliyat-ı seyyaleye im'an-ı nazar edebilsinler.
Bunların meseli deniz kenarında durup, denizin içerisindeki hayvanata ve sair garib hâlâtına bakmayarak, yalnız rüzgâr ile husule gelen dalgalara ve şemsin şuâatından peyda olan parıltısına dikkat etmekle Mâlikü'l-Bihar olan Allah'ın azametine delil getiren adamın meseli gibidir.
Mesnevi-i Nuriye - 196
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder