İ'lem Eyyühel-Aziz!
Bu küre-i arz misafirhanesi, insanların mülk ve malı değildir.
Ancak insanlar, amele gibi o misafirhanenin çeşit çeşit işlerinde ve tezyinatında çalışırlar.
Eğer küre-i arzın haricinden yabancı birisi gelip misafirhanenin bir mu'cize ve hârika olduğuna ve insanların da âciz, fakir, muhtaç olduklarına dikkat ederse, bu insanlar bu binaya sahib ve sâni' olacak bir iktidarda değildir, ancak böyle hârika bir masnuun sâni'i de mu'ciznüma olduğuna kat'iyyetle hükmedecektir.
Ve bu insanlar, o Sultan-ı Ezelî'nin makasıdına çalışan amelelerdir.
Bu ameleler, aldıkları ücretlerinden maada bu binadan bir şeye mâlik ve sahib olmadıklarına tekraren hükmedecektir.
Ve keza o çiçeklerin zevilhayata karşı gösterdiği teveddüdlerine ve tahabbüblerine ve tebessümlerine dikkat eden anlar ki: Bir Hakîm-i Kerim tarafından misafirlerine hizmetle muvazzaf bir takım hedaya ve behayadır ki, Sâni' ile masnu arasında bir vesile-i tearüf ve tahabbüb olsun.
Eyyühen-nefs!
Sen her bir eserde müessirin azametini görmek istiyorsun; fakat, haricî olan manaları zihnî manalarda arıyorsun.
Esma-i hüsnanın her birisinde bütün esmanın şuâatını görmek istiyorsun.
Her bir latîfenin zevkiyle bütün letaifin zevklerini zevketmek istiyorsun.
Her bir hisse tâbi olan işleri ve hâcetleri îfa ederken, bütün hislerinin işlerini beraber görmek istiyorsun.
Bundan dolayı evhama maruz kalıyorsun.
Mesnevi-i Nuriye - 113
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder