BU ÜLKE BİZİM

 HUNEYN SAVAŞI’NDA RESULULLAH’IN (ASM) TAVRI

Mekke’nin fethinden sonra Müslümanlarla Havazin Müşrikleri arasında meydana gelen savaşta İslâm ordusu 12 bin kişi idi. Bu sayı çokluğu bazılarının gurura kapılmasına sebep oldu.

Hatta içlerinden bazıları işi kibir noktasına kadar götürerek böyle büyük bir ordunun asla yenilemeyeceğini düşündüler. Bunu Resûlullah’a (asm) açıkça söyleyenler bile oldu. Resûlullah (asm) bu sözlerden hiç hoşlanmadı. Çünkü, ordu ne kadar büyük ve kuvvetli olursa olsun, gurur ve ihmal yüzünden darmadağın olabilirdi. Müslümanları şimdiye kadar zafere ulaştıran sayıları ve kuvvetleri değil, Allah’a olan imanları ve Allah’ın yardımı idi. Bunu unutmak, kulluk bilincinin zedelenmesine ve her zaman felâketlere sebep olmuştu.

Böbürlenerek giderken hiç ummadıkları bir anda müthiş bir saldırıya uğradılar. Askerler ne yapacaklarını şaşırdılar. Bu ani ve amansız saldırı, Halid b. Velid’in komuta ettiği Süleymoğulları atlıları arasında büyük bir bozguna yol açtı. Geriye dönüp hızla kaçmaya başladılar. Korku ve panik bir anda asıl ordu içinde de yayıldı. Ordu şaşkın bir vaziyette kaçışmaya başladı. Resulullahın (asm) etrafında 8 kişi kalmıştı. Buna rağmen büyük bir kahramanlık ve dayanaklılık örneği göstererek yanında kalan bir avuç Müslümanla birlikte savaşa koyuldu.

Câbir’den yapılan bir rivâyete göre Rasûlullah (asm) kaçışan Müslümanlara, “Nereye gidiyorsunuz ey insanlar! Ben Resûlullahım, Ben Muhammed b. Abdullah’ım” diye sesleniyordu. Fakat develer birbirine giriyor, insanlar alabildiğine kaçışıyordu. Bunun üzerine Resûlullah (asm) yanındaki Hz. Abbas’tan Müslümanları çağırmasını istedi. Hz. Abbas yüksek sesle “Ey Akabe’de biat eden Ensar, gelin! Ey Rıdvan ağacı altında bey’at edip söz veren Muhacirler, dönün! Muhammed buradadır! Nereye gidiyorsunuz?” diye bağırmaya başladı. Bu çağrıyı duyanlar “lebbeyk” diyerek koşup Resûlullah’ın (asm) çevresinde toplanmaya başladılar. Ve zafere ulaştılar.

Allah’ın yardımı bir kere daha yetişmişti. Allah, Müslümanları sınamış, bir anlık gafletlerinin sonucunu onlara acı bir şekilde göstermişti. Bu savaştan sonra nazil olan bir âyette bu durum şöyle dile getirilmektedir:

“Andolsun ki. Allah size birçok yerlerde ve çokluğunuzun sizi böbürlendirdiği, fakat bir faydası olmadığı, yeryüzünün geniş olmasına rağmen size dar gelip de bozularak arkanızı döndüğünüz Huneyn gününde yardım etmişti.” (et-Tevbe, 9/25).

Ülkeyi, okulu, sanayiyi, siperi terk etmek yok. İşimize, okulumuza hizmetimize devam. Allah’ın yardımıyla karanlıklar dağılacak. Güzel ülkemiz, çocuklarımıza da torunlarımıza da Cennet Vatan olmaya devam edecek inşallah.