Dağda kalırken Üstadımız, Cuma günleri Cuma namazına giderdi. Bir gün beni de götürdü. Namaz kıldık geliyorduk. Dağda koyunlar yayılıyordu. Köpekleri de vardı. Bizi görünce köpekler hücum ettiler. Bizi tutmaya geliyorlar. Üstadımız önde ve başında şemsiye olarak gidiyordu. Köpeklerin hücumunu görünce ben taş toplamağa başladım. Bana Üstadımız ne yapıyorsun dedi, bende: dağdan gelenleri görüyorsun dedim. Ayıp ayıp at o taşları dedi. Bende taşları attım. Bakalım gelsinler ne olacak dedim. Köpekler gelince Üstadımız, şemsiyesini uzatarak:
“KÂFİ KÂFİ, SİZ VAZİFENİZİ YAPTINIZ GERÇİ BURASI SİZİN ÜLKENİZDİR. FAKAT BİZ HAİN DEĞİLİZ” deyince köpekler oldukları yerde kaldılar. Bir adım daha ileriye gidemediler. Buna şahid oldum. Biz yolumuza devam ettik.
(Son Şahitler)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder