İnsan bu !
Nisyan ile mağlul insan, hem unutur hem de tekrar aynı hataya düşer. Bir türlü ibret almaz ders çıkarmaz. Tevbe eder tekrar tevbe ettiği şeylere döner.Bazen göklerde gezer yeryüzüne sığmaz gurur ve kibir yüklü sanki herşeye gücü yeter bir varlik gibi, yürürken yeri deler başı göklerde gurur abidesi.Bilmez ki görülmeyecek kadar küçük bir mikroba mağlup olur.Yeryüzünün sarsıntısı hayatının zindana dönmesine sebep olur.Gök yüzündeki bir gezegen şimşek yıldırım rahatını kaçırır korku içiesisinde tirtir titremesine yeter.
İnsan bu unutur hiç bir olay olmamış gibi günlük işlerine devam eder edecektir de.Hayvana nisbeten akıl ile donatılan insan, ne yazık ki, çoğu zaman aklını, yerinde kullanmaz.Hayvanın düşmeyeceği hatalara düşer.Dünyayı versen doymaz. Bazı zaman da, dünyada boğazı boğulmuş gibi daralır. O zaman da küçük bir eve, odaya hapsolur.Dahası var, dar bir kabre girer, orada yerleşir.
Ey insan gururu bırak seni yaratanı düşün.Bu dünyadaki görevin hayvan gibi çabalamak dünyayı omuzuna almak değil, misafir olarak gönderildiğini bilip hane sahibinin rızası dairesinde hareket etmektir.Allaha kul ol ki,mahlukata kul olmaktan kurtulasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder