HAYAT BU, BİLEMEZSİN Kİ...

~DEGERLİ OLMAK~
Bir hayli ihtiyarlayan ve hastalanan adam,ölmeden senelerdir birbirine küs olan iki cocuğunun birbirine eskisi gibi sarıldığını gorebilmek icin kendince bir ders vermek ister...Hemen iki mektup yazar iki ayri sehirdeki adrese gonderir mektupları..."Kardesin kaza gecirdi ve ölüm döseginde.Cabuk köye gel."Mektup ta yazan bu iki cumledir.Mektup lari alan kardesler beyinlerinden vurulmusa donerler adeta.Biran dusunmedende yola koyulurlar.Yol boyunca akıllarindan gecen ise hep guzel hatiralardır birbirleriyle ilgili.Birbirlerinin olum doseginde oldugunu dusundukce yureklerinden parcalar kopar adeta.Ertesi gunun aksami once kucuk kardes girer baba evinin kapisindan.Dakikalar sonra ise agabeyi gelir...Baba sirayla ikisinide ayri odalara alir ve cenazeye yetisemediklerini soyler.Ikisininde gonullerine huzun deryalari bosalir.Bulunduklari odalarda hickiriklarla aglarlarken babalarinin seslerini işitirler.Kendilerini cagirmaktadir zira.Gozyaşi doktukleri odalardan kalkip sesin geldigi tarafa yonelirler.Ve biranda kardesler gozgoze gelirler.Saskinliktan ilk anda birsey soylememisler heyecandadanda nutuklari tutulmustur.Ilk heyecan gectiginde ise babalarinin kendilerine yalan soyledigini anlarlar elbet.Salonun ortasinda koltuguna oturmus babalarina  bakakalirlar sonrasinda da.
-"Neden boyle birsey yaptin?Neden yalan soyledin bize?"diye feveran edecekleri sirada babalari sozlerini keser.Ve ikisinede ders nitelogindeki o sozleri soyler.
-"Ölummüdür degerli olan,yoksa sizmi?Madem sizseniz  neden oldukten sonra deger veriyorsunuz birbirinize?Birbirinize deger verdiginizi gostermek icin  illaki birinizin olmesi lazim degil evlatlarim.Simdi birbirinize sarilmaniz icin hayat siz bir sans vermisken bu küslugu bitirin.Hayat bu...Neyin ne zaman olacagi belli olurmu hic?Yarin hersey icin cok gec olabilir.Birbirinize sarilmak icinde..