İ'lem Eyyühel-Aziz!
Ücret alındığı zaman veya mükâfat tevzi edildiği vakit, rekabet, kıskançlık mikrobu oynamaya başlar.
Fakat iş zamanında, hizmet vaktinde o mikrobun haberi olmuyor.
Hattâ tenbel olan adam çalışkanı sever.
Zaîf olan kavîyi takdir ve tahsin eder.
Fakat çalışmasını ister ki, iş hafif olsun, zahmetten kurtulsun.
Dünya da umûr-u diniyeye ve a'mal-i âhirete iş ve hizmet için kurulmuş bir fabrika olduğu cihetle ve o fabrika içerisinde işlenen ve yapılan ibadetlerin semeresi öteki âlemde göründüğüne nazaran ibadetlerde rekabet edilmemelidir.
Olduğu takdirde ihlası kaybolur.
Ve o rekabeti yapan, halkın takdir ve tahsinleri gibi dünyevî bir mükâfatı düşünür.
Zavallı düşünmüyor ki, o düşünce ile amelini adem-i ihlas ile ibtal eder.
Çünki sevab i'tasında ve ücret aldığında, nâsı Rabb-i Nâs'a şerik yapar ve halkın nefretlerine hedef olur.
Mesnevi-i Nuriye - 227
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder