Meşrû ve yetkisini halktan alan iktidarlar halka karşı sorumluluk duygusu taşırken, meşrû olmayan iktidarlar halktan korkarlar ve bu sebeple halkı korku ve kaygılarla bastırmak ve korkutmak isterler.
Zira en büyük muhalefet halktır. “Evet, tehditlerle, korkularla, hilelerle efkâr-ı ammeyi başka bir mecraya çevirtmek mümkün olur. Fakat tesiri cüz’idir, sathidir, muvakkat olur. Muhakeme-i akliyeyi az bir zamanda kapatabilir.” (İşaratul-İ’câz, 113)
Halkın yönetime yardımı idarecilerin yanlış yaptıkları zaman uyarmaları iledir. Susan milletten konuşan millet hayırlıdır. Hz. Ömer’in (ra) adaletine yardımcı olanlar “Ya Ömer! Yanlış yaparsan seni kılıçlarımızla doğrulturuz!” diyen halktı.
Hz. Ömer (ra) halkın murakabesine çok değer verir ve tenkitleri nazara alır, yanlışından derhal vazgeçerdi. “İdarecilerini uyarmayan millette hayır yoktur, halkın uyarılarını dinlemeyen idarecide de hayır yoktur” derdi.
İktidarın kaynağı millet iradesidir. Nitekim Peygamberimiz (asm) Medine’de önce Müslümanlarla ve Müslüman olmayan Medine ileri gelenleri ile bir “Sözleşme” hazırlamış ve yönetim yetkisini halktan, toplumdan alarak yürütme görevini icra etmiştir.
Hürriyet içinde, âdil ve eşit şartlarda bir seçim ile millet iradesi nerede birleşir ve kime yetki verirse iktidar ona aittir. Halk verdiği yetkiyi geri alma hakkına da sahiptir. Âdil yöneticiler halkı ile istişare ederek yönetim görevini icra ederler ve kanun hâkimiyetini sağlayarak adaletli bir yönetim sergilerler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder