Gariban ama ağa geçinen bir köylü, yaz günü köyden kasabaya iner. İşlerini bitirip dönerken bir de karpuz alır yanına. Sıcaktan yorulunca bir ağacın altına oturur. Karpuzu kesip sadece ortasını (göbeğini) yer, gerisini bırakır. Yanında hiç kimse olmadığı halde havasını atar:
‘Buradan bir ağa geçmiş’ desinler!
Sonra dilimlerini yer:
‘Ağanın bir de hizmetkârı varmış’ desinler!
Sonra kabuklarını kemirir:
‘Ağanın bir de eşeği varmış’ desinler!
Sıra çekirdeklerine gelir:
‘Ağanın bir de tavuğu varmış’ desinler!!!
Desinler bakalım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder